تأثیر مدل مراقبت مشارکتی بر خستگی بیماران تحت همودیالیز نگهدارنده: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

چکیده زمینه و هدف: بیماران تحت همودیالیز به علت مشکلات متعدد از خستگی زیادی رنج می برند که این امر تأثیرات منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی و وضعیت بهداشت فرد می گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مدل مراقبت مشارکتی بر خستگی بیماران تحت همودیالیز انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهد دار، 52 بیمار تحت همودیالیز به روش مبتنی بر هدف، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. پرسشنامه های دموگرافیک و مقیاس شدت خستگی (fss) قبل از مداخله در هر دو گروه، تکمیل و مدل مراقبت مشارکتی براساس مراحل انگیزش، آماده سازی، درگیرسازی و ارزشیابی، در گروه آزمون به مدت 3 ماه اجرا شد. فراوانی و میانگین شدت خستگی یک ماه بعد از مداخله، با اطلاعات قبل از مداخله به کمک آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و مقادیر تکراری مقایسه گردید. یافته ها: بعد از مداخله میزان خستگی در سطح خفیف افزایش یافت و میزان خستگی در سطح شدید به شکل قابل توجهی کاهش پیدا کرد (02/0=p). همچنین نتایج نشان داد بعد از مداخله، میانگین نمره کل شدت خستگی در گروه مداخله کاهش یافته است (036/0=p). نتیجه گیری: اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر شدت خستگی بیماران تحت همودیالیز اثر مثبت دارد. لذا می توان با به کارگیری این مدل توسط پرستاران خستگی بیماران را بهبود بخشید. کلید واژه ها: مراقبت مشارکتی؛ بیماران تحت همودیالیز؛ خستگی؛ کارآزمایی بالینی تصادفی شده.